آنچه مسلم است اين است كه بلاها و مصيبت ها و پيشامدهائى كه فراگير است و حتى پيدايش ظالمان و ستمگرانى كه آسايش عمومى را به هم مى‏زنند و سلب آزادى از مردم مى‏كنند و بى گناهان را مى‏آزارند، همه اينها در اثر كارهاى زشت و قبيح انسان ها است و در اثر گناهانى است كه متاسفانه روز به روز افزايش يافته و هرچه گناهان بيشتر مى‏شود، بيماريهاى وبائى و خطرناك مانند ايدز افزايش مى‏يابد و قحطى و گرسنگى و زلزله و آفت هاى ديگر زيادتر مى‏شود.

جالب اينجا است كه تمام مردم اين مطلب را خوب مى‏دانند و به آن ايمان دارند كه علت پيدايش اين همه مصيبت ها و بلاهاى ارضى و جوى و بحرى، در اثر ارتكاب گناهان است، با اين حال عبرت نمى‏گيرند و بيشتر به آن دامن مى‏زنند. وگرنه خداوند وعده داده است و وعده اش تخلف ناپذير است كه اگر مردم، با ايمان و با تقوا باشند، خداوند درهاى بركت را از زمين و آسمان بر آنها مى‏گشايد و آنان را متنعم به نعمتهاى بى زوال مى‏سازد «ولو ان اهل القرى آمنوا و اتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء و الآرض ولكن كذبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون‏» و همانا اگر اهالى بلاد و ملت ها ايمان مى‏آوردند و تقوا را پيشه خود مى‏ساختند، بى گمان بركتهاى آسمان و زمين را بر آنها مى‏گشوديم ولى آنها پيامبران را تكذيب كردند پس ما هم به خاطر كردارشان آنان را عذاب كرديم.

بنابراين قطعا رابطه اى مستقيم ميان اعمال و كردار مردم و ميان حوادث و رويدادهاى جهان وجود دارد كه اگر مردم صالح و خوش رفتار شدند، از حوادث كاسته مى‏شود و اگر مردم طغيان كردند، طبيعت نيز به امر خداوند طغيان مى‏كند و آنها را در كام خشم خود فرو مى‏برد. و لذا است كه ائمه عليهم السلام تاكيد كرده اند كه در سايه حكومت امام زمان عجل الله فرجه كه ظلم و ستم ازبين مى‏رود و عدل و داد همه جهان را فرا مى‏گيرد، خداوند نيز به بركت وضعيت موجود، بركات خود را از زمين و آسمان افزايش مى‏دهد كه تمام مردم در رفاه و آسايش زندگى كنند.

بعض الذي عملوا: خداوند به خاطر وسعت و گستردگى رحمتش بسيارى از عذاب ها و حوادث ناگوار را مى‏پوشاند و از آنها صرف نظر مى‏كند. در آيه‏اى آمده است: «و ما اصابكم من مصيبة فبما كسبت ايديكم و يعفو عن كثير» هر مصيبت و بلائى بر سرتان بيايد به خاطر كرده هاى خودتان است و خداوند از بسيارى بلاها چشم پوشى مى‏كند.

لعلهم يرجعون: خداوند مردم را به عذاب هاى دنيوى گرفتار مى‏كند شايد از گناهانشان دست‏بردارند و به اطاعت‏خداى خود بازگردند. البته عذاب ها به همين جا بسنده نمى‏شود كه اگر توبه نكردند به عذاب دردناك اخروى كه هرگز قابل مقايسه با عذابهاى دنيوى نيست، نيز گرفتار خواهند شد. و اين بلاها به خاطر ايجاد جرقه اى است كه غافل را هشيار و خواب را بيدار سازد. پس اگر مردم در اثر اين بلاها و رويدادهاى ناگوار بيدار شوند و به عذاب غير قابل تحمل اخروى بيانديشند و با توبه و انابه به خداى خود بازگردند، مانع از خشم الهى شده و عذاب از آنان دور خواهد شد.

از اين آيه معلوم شد كه يك ارتباط تنگاتنگ ميان حركت كلى انسانها و كردارهايشان و گفتارهايشان (چرا كه تاثير گفتار در ايجاد كردار خوب يا بد قطعى است) و ارتباطاتشان با يكديگر (چه در زندگى فردى و چه در زندگى اجتماعى) و ميان نتايج مثبت و منفى اين حركتها در راستاى كردارها وجود دارد زيرا هر كار خير و هر كار شرى تاثيرى ذاتى و جوهرى در وجود انسان و حيات اجتماعى انسان در اين جهان و آن جهان دارد، پس هيچ بلائى مجرد از وضعيت محيط نيست و هيچ كيفرى جداى از عوامل درونى رفتار انسانها نمى‏باشد، بلكه نتيجه اى طبيعى براى آن كردارها و اعمال است; تا انسان طعم تلخ مصيبت‏ها و بلاها را بچشد، شايد به خود آيد و از كارهاى منفى كه موجب ايجاد شر و بلوا در جهان است‏خوددارى كند.

در يكى از آيات شريفه قرآن آمده است: «ضرب الله مثلا قرية كانت آمنة مطمئنة ياتيها رزقها رغدا من كل مكان فكفرت بانعم الله فاذاقها الله لباس الجوع والخوف بما كانوا يصنعون‏» خداوند مثل مى‏زند به قريه اى (بلدى) كه اهل آن در امن و امان زندگى مى‏كردند و رزق و روزى آنان از هر سوى جهان مى‏رسيد ولى به نعمتهاى خدا كفران كردند و شكر نعمت را به جاى نياوردند، پس خداوند لباس ترس و گرسنگى به آنان پوشانيد كه از اين دو بلا بچشند و اين به خاطر كردارهاى خودشان بود. و اين كه خداوند در اين آيه به يك بلدى مثال زده است معنايش اين است كه اين وضعيت مربوط به جا و مكان خاصى نيست و شان نزول اين آيه مربوط به محدوده مكه نمى‏شود چنانچه برخى مفسرين به اشتباه آن را منحصر در جاى خاصى مانند مكه دانسته اند، بلكه عبارت از يك حكم كلى الهى است كه مخصوص هيچ زمان و مكانى نيست. «ان الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم‏»

آرى! خداوند هرگز زندگى ملتى را (به بدتر يا بهتر) تغيير نمى‏دهد تا آنكه خودشان در سرنوشت‏خويش تغيير دهند، پس اگر ملتى خواهان وضعيت‏بهتر است‏بايد خود وضعيت‏خويش را تغيير دهد «ذلك بان الله لم يك مغيرا نعمة انعمها على قوم حتى يغيروا ما بانفسهم‏» همه جاى قرآن بحث از اين است كه انسانها خود سرنوشتشان را رقم مى‏زنند و خود با كردارهايشان به مدينه فاضله رسيده يا به برهوت پرتاب مى‏شوند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: