آهنگ غیر مجاز قرائت قرآن

 در اكثر كتب روایی شیعی، بخشی وجود دارد، بنام «باب القران» یا «كتاب القرآن» كه در آن روایاتی درباره فضل قرآن، فضیلت قاری قرآن، ثواب قرائت سوره ها و نكات دیگر مطرح شده است. یكی از این نكات، مسئله تحریم غنا و استحباب تحسین صوت در قرائت قرآن است كه اگر دقت كنیم، متوجه خواهیم شد كه آموختن هنر قرائت باتوجه به برخی از روایات (روایت شماره 4) وجوب كفائی دارد (یعنی لازم نیست همه مسلمانان هنر قرائت را فرا بگیرند) یا لااقل مستحبّ مؤكّد می باشد. (یعنی مستحبّی است كه انجام دادنش بهتر است و عمل به آن، تأكید شده است).

در قرائت قرآن نباید از الحان غیرعربی (عجمی) استفاده كرد و همچنین از روشهای غیر عربی؛ مانند نوحه گری و روشهای آوازی رهبانها.

محدثین بزرگوار ما، در توجیه بعضی روایات فرموده اند: قرآن را با صوت زیبا تا آن حدّی كه غنا نباشد، باید قرائت كرد، البته بدون آنكه حدود حسن صوت و غنا را مطرح كنند.

برای اینكه با حدود هنر قرائت و شرایط تلاوت قرآن آشنا شویم، روایت مورد وثوق زیر را مورد بررسی دقیق قرار می دهیم:

عن اَبی عبدالله ـ علیه السلام ـ قال رسول الله ـ صلی الله علیه و اله و سلم ـ : اقْرَؤُا القُرآنَ بِاَلحانِ الْعَرَبِ وَ اَصْواتِها وَایّاكُمْ وَ لُحُونُ اَهلِ الفِسْقِ و الكبائرِ سَیَجیءُ بَعدی اقوامٌ یُرجِّعونَ الْقرآنَ تَرْجیعَ الْغِناءِ وَ النّوْحَ و الرَّهْبانَّیةَ، لایَجْوزُ تراقیهمْ، قُلوُبُهمْ مَقْلوبة وَ قُلوبُ مَنْ یُعجِبُهُ شَأْنُهُمْ

قرآن را با الحان و اصوات عربی بخوانید و از الحان اهل فسق و معاصی بپرهیزید، همانا بزودی پس از من كسانی خواهند آمد كه قرآن را با ترجیع غنا می خوانند و نوحه گری می نمایند و به روشهای آوازی دیگر ادیان، تلاوت می نمایند، این قرائت از حلقومشان پائین تر نی رود ( به دلهایشان اثر نمی كند) دلهای ایشان برگشته است، همچنین دلهای كسانیكه از قرائت آنها به اعجاب آیند.

در جمله اول روایت شریفه با قید ( اقرؤا القرآن بالحان العرب…) قرائت قرآنی با الحان غیر عربی را خارج و نهی نموده است. در جمله دوم (و ایاكم و لحون…) قرائت قرآن با الحان عربی را كه از افراد بی ایمان و اهل معصیت اخذ شده است، نهی فرموده است. در جمله سوم (فأنّه سیجی…) اشاره به جمله اول دارد؛