امام ششم حضرت جعفر صادق در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجری در مدینه متولد شد. دوران امامت آن امام همام سی و چهار سال ( از سال 114 تا 148 هـ.ق) بود، آن حضرت از فرصت نزاع میان بنی امیه و بنی عباس، کمال استفاده را کردند و حدود چهار هزار شاگرد تربیت نمودند که اسلام راستین را از زیر پرده های حجاب حاکمان ظلم و جور آشکار ساخت و تا امروز به دست ما رساند.

سال های آخر عصر امامت حضرت صادق علیه السلام (حدود 12سال) در عصر خلافت منصور دوانیقی بود. او دومین طاغوت عباسی و بسیار خونخوار و جنایتکار بود و برای حفظ حکومت خود بسیاری از آل علی (علیه‌السلام) و سادات را به شهاددت رساند. منصور چندین بار تصمیم گرفت امام صادق (علیه‌السلام) را به شهادت برساند اما موفق نمی شد تا آنکه سرانجام در روز 25 شوال سال 148 هـ. ق امام را مسموم نمود و آن حضرت در سن 65 سالگی در مدینه به شهادت رسید. قبر شریفش در قبرستان بقیع کنار مزار امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می باشد. 1

برخورد خشن منصور با امام صادق علیه السلام

شبی به دستور منصور، امام صادق علیه السلام را در نیمه های شب با سر برهنه و بدون روپوش به حضور او آوردند. منصور با کمال جسارت و خشونت به آن حضرت گفت: «ای جعفر! با این سن و سال آیا شرم نمی کنی که خواهان ریاست هستی و می خواهی بین مسلمین فتنه و آشوب به پا کنی؟»

سپس شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید تا گردن امام را برند،ناگاه رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم را در برابر خود دید، شمشیر را غلاف نمود.برای بار دوم همین کار را کرد و باز رسول خدا صلی الله علیه واله و سلم را در برابر خود دید.

برای بار سوم نیز تکرار کرد باز رسول خدا صلی الله علیه واله و سلم را در برابر خود دید. سرانجام از قتل امام صادق علیه السلام منصرف گردید.2

1- قتمة المنتهی، صص147- 113

2- منهاج الدموع، ص 421.