برای شما دوستانم تعدادی مناظر متحرک گذاشتم تا از آنها در وبلاگتان استفاده نما ئید

دانلود کنید

زيارات، ادعيه، سوره هاي منتخب، آداب اسلامي، چهل حديث ها

دانلود

1 - ان الذين عند الله الاسلام و ما اختلف الذين اوتوا الكتاب الا من بعد ما جاء هو العلم بغياً بينهم و من يكفر بآيات الله فان الله سريع الحساب.
سوره آل عمران آيه 17.
دينى كه همه پيغمبران مردم را به سوى آن دعوت كرده‏اند عبارت از خداپرستى و تسليم در برابر دستورات او است. و علماء اديان با آنكه راه حق را از باطل تشخيص مى‏دادند بواسطه تعصب و دشمنى زير بار حق نرفته هر يك راهى را پيش گرفتند؛ و در نتيجه اديان مختلف در روى زمين پيدا شده در حقيقت اين دسته از مردم به آيات خدا كافر شدند و خداوند بزودى سزاى اعمال آنان را خواهد داد.
2 - و من يبتغ غير الاسلام ديناً فلن يقبل منه و هو فى الاخره من الخاسرين.
سوره آل عمران آيه 79 ترجمه: هر كه جز دين اسلام دين ديگرى را طلب كند و پيرو آن گردد هرگز از وى پذيرفته نشده و در آخرت اهل نجات نخواهد بود.
3 - يا ايها الذين آمنوا ادخلوا فى السلم كافه و لا تتبعوا خطوات الشيطان انه لكم عدو مبين.
سوره بقره آيه 204.
اى مسلمانان در امور دينى همگى تسليم خدا شويد و چون شيطان دشمن آشكار شما است از او پيروى مكنيد و چيزى در دين كم و زياد ننمائيد.
4 - و اوفوا بعهدالله اذاعاهدتم و لا تنقضوا الايمان بعد توكيدها و قد جعلتم الله عليكم كفيلاً ان الله يعلم ما تفعلون.
سوره نحل آيه 93.
خلاصه ترجمه: اى مسلمانان اگر عهدى بستيد بعهد و پيمان خود وفا كنيد و بعد از آنكه سوگندهاى خود را محكم كرديد و خدا را در كار خود شاهد گرفتيد چون خدا به كارهاى شما دانا است، سوگند خودتان را نشكنيد. مقصود از آيه اينست كه مسلمان هر پيمانى را با خدا يا مردم ببندد بايد به آن عمل كند و نقض ننمايد.

دين اسلام دينى است جهانى و هميشگى و يك سلسله امور اعتقادى و مقررات اخلاقى و عملى است كه بكار بستن آنها سعادت و نيكبختى انسانرا در دنيا و آخرت تأمين مى‏كند.
مقررات دين اسلام كه از جانب آفريدگار جهان فرستاده شده طورى است كه هر فردى از افراد بشر و هر جامعه‏اى از جامعه‏هاى انسانى كه آنها را بكار بندد بهترين شرائط زندگى و مترقى‏ترين كمال انسانى برايش فراهم خواهد شد.
دين اسلام آثار نيكوى خود را بطور مساوى بهمه كس و هر جامعه‏اى مى‏بخشد و بزرگ و كوچك، دانا و نادان، مرد و زن، سفيد پوست و سياهپوست؛ شرقى و غربى بدون تفاوت مى‏توانند از فوائد و مزاياى اين آئين پاك برخوردار شوند و نيازمندى‏هاى خود را بنحو احسن و اكمل رفع نمايند، زيرا دين اسلام معارف و مقررات خود را روى پايه آفرينش گذاشته و نيازمندى‏هاى انسان را منظور داشته برفع آنها مى‏پردازد و فطرت و ساختمان انسان نيز در همه افراد مختلف و نژادهاى متفاوت و زمانها يكسان است زيرا بديهى است كه جامعه انسانى از خاور گرفته تا باختر يك خانواده نوعى است يعنى همه از نوع انسانند و بزرگ و كوچك، مرد، زن و دانا و نادان؛ سفيد پوست و سياه پوست - آن اعضاء و افراد اين خانواده هستند و در اصول و اركان ساختمان انسانى شريكند و نيازمندى‏هاى افراد مختلف و نژادهاى متفاوت؛ مشابه است و آيندگان بشر نيز فرزندان و زادگان همين خانواده‏اند و قطعاً وارث حوائج و نيازمندى‏هاى اينان مى‏باشند.

مطمئن‏ترين راه در تحقيق اجمالى پيدايش اديان كه از نظر دينى مى‏توان اعتماد نمود همان است كه قرآن كريم اجمالاً بيان آن مى‏پردازد زيرا از هر گونه خطا و اشتباه و اعمال تعصب و غرض‏رانى منزه و مبراست.  دين خدا كه همان دين اسلام است ان الدين عند الله السلام از نخستين روز پيدايش بشر همراه وى بوده است؛ زيرا چنانكه در قرآن كريم تصريح شده نسل كنونى بشر بدو نفر مرد و زن منتهى است كه در قرآن كريم بنام آدم و زوجه‏اش حوا ناميده شده‏اند؛ و آدم پيغمبر بوده و وحى‏هاى آسمانى به وى نازل مى‏شده است دين آدم بسيار ساده و مشتمل بر كلياتى چند بوده مانند اينكه مردم بايد در يادخدا باشند و بهمديگر خاصه بوالدين احسان و نيكى كنند و از فساد و قتل و كارهاى زشت دورى نمايند.

از آنچه گفتيم معلوم شد كه دين در اصلاح فرد و جامعه تأثيرى عميق دارد و بلكه تنها وسيله سعادت و نيكبختى است.جامعه‏ئى كه به دين پاى‏بند نباشد واقع‏بينى و روشنفكرى را از دست مى‏دهد و عمر گرانمايه خود را در گمراهى و ظاهربينى مى‏گذراند. عقل را زير پا گذاشته چون حيوانات كوتاه نظر و بى خرد زندگى مى‏كند؛ دچار زشتى اخلاق و پستى كردار مى‏شود و بدين ترتيب از امتيازات انسانى محروم مى‏گردد. چنين جامعه‏ئى گذشته از اينكه بسعادت ابدى و كمال نهائى خود نمى‏رسد در زندگى كوتاه و زودگذر اين جهان هم نتايج شوم و ناگوار انحرافات و كجرويهاى خود را خواهد ديد. و دير يا زود چوب غفلت خود را خواهد خورد. و بروشنى خواهد فهميد كه تنها راه سعادت همان دين بوده است و سرانجام از كردار خود پشيمان خواهد شد.

آدمى بحكم طبيعت و سرشت خدادادى خود دين مى‏خواهد، زيرا انسان در سير زندگى پيوسته براى تأمين سعادت خود تكاپو و تلاش مى‏كند و براى رفع نيازمندى‏هاى خود دست باسباب و وسائلى مى‏زند كه در مقاصد وى مؤثرند؛ و بدون ترديد هميشه سببى را مى‏خواهد كه مؤثر بوده و هيچگاه مغلوب نشود و از طرف ديگر در جهان طبيعت سببى نداريم كه تأثيرش دائمى بوده و هرگز مغلوب و مقهور موانع نگردد. همين حقيقت كه انسان بحشب فطرت براى سعادت خود سببى مى‏خواهد كه مغلوب نباشد و تكيه گاهى را طالب است كه هرگز منهدم نشود تا زندگى خود را بوى ارتباط دهد و يك آرامش درونى واقعى پيدا كند خواسته دين است. زيرا تنها خداى متعال است كه در اراده خود هرگز مغلوب و مقهور نمى‏شود و عذر و قصور را بر وى راهى نيست و روش زندگى كه ارتباط بخداى متعال داشته باشد همان دين اسلام است و بس. بنابراين مى‏توان گفت خواست غريزى انسان يكى از بهترين دلائل است كه اصول سه گانه دين (توحيد - نبوت - معاد) را اثبات مى‏كند، زيرا درك فطرى كه لازمه ساختمان ويژه انسان مى‏باشد هرگز خطا نمى‏كند، چنانكه انسان مثلا دوستى را به معنى دشمنى اشتباه نمى‏كند و تشنگى را در احساس درونى خود بجاى سيراب بودن نمى‏گيرد.

بسم الله الرحمن الرحيم
دين از الفاظى است كه بسيار بر زبانها جارى مى‏باشد و معمولاً به كسى ديندار گفته مى‏شود كه خدائى براى جهان اثبات كند و براى خشنودى او اعمال مخصوصى را انجام دهد.
ممكن است در هر اجتماعى و ملتى بموجب قانون، وظائف هر فرد اجتماع معين شده و بآن عمل مى‏كند تصور شود كه ديگر احتياجى به دين نخواهد بود. ولى با دقت و تأمل در احكام و مقررات اسلامى خلاف اين معنى ثابت مى‏شود، زيرا دين اسلام تنها به نيايش و ستايش خدا نپرداخته بلكه براى كليه شئون فردى و اجتماعى انسان دستورهاى جامع و مقررات مخصوصى وضع فرموده است و جهان پهناور بشريت را بنحو حيرت آورى بررسى نموده نسبت بهر حركت و سكون فردى و اجتماعى انسان، مقررات مناسبى وضع كرده است و البته چنين دينى را جنبه تشريفاتى نمى‏شود داد.
خداى متعال در قرآن كريم دين اسلام را بكيفيتى كه بيان شد توصيف مى‏فرمايد و نيز يهوديت و نصرانيت را كه تورات و انجيل كتابهاى آسمانى آنها است و داراى احكام و مقررات اجتماهى مى‏باشد بهمين نحو معرفى مى‏فرمايد چنانكه فرموده:
و كيف يحكمونك و عندهم التوراه فيها حكم الله... انا انزلنا التوراه قيها هدى و نور يحكم بها النبيون الذين اسلموا للذين هادوا و الربانيون و الاحبار. و قفينا على آثارهم بعيسى بن مريم... و آتينا الانجيل فيه هدى و نور و مصدقاً لما بين يديه و من التوراه و هدى و موعظه للمتقين و ليحكم اهل الانجيل بما انزل الله فيه... و انزلنا اليك الكتاب بالحق مصدقاً لما بين يديه من الكتاب و مؤمنا عليه فاحكم بينهم بما انزل الله¹.
تورات و انجيل هم كه فعلاً در دست يهود و نصارى است همين مطلب را تأييد مى‏كند، زيرا در تورات مقررات حقوقى و جزائى بسيار موجود است وظاهر انجيل نيز شريعت تورات را تأييد و تصديق مى‏نمايد.
نتيجه
از بيان گذشته روشن مى‏شود كه دين در اصطلاح قرآن همان روش زندگى است كه انسان گريزى از آن ندارد و فرقى كه ميان دين و يك قانون اجتماعى مى‏توان يافت اينست كه دين از ناحيه خداى متعال است و قانون اجتماعى مولود افكار مردم. و بعبارت ديگر دين ميان زندگى اجتماعى مردم و پرستش خداى متعال و فرمانبردارى از وى پيوند مى‏دهد، ولى در قانون اجتماعى اهتمامى باين پيوستگى نيست.

ارسطو در بيان ساختارى كه براى انسان مى شناسد از ساختار گياهان و جانوران خرد و كلان آغاز كرده بهره مى جويد. از نظر او هر جانورى يك طبيعت يا نفس ويژه دارد كه تمام حركات زيستى آن را شكل مى دهد و ايجاد مى كند. نفس يا طبع گياهان موجد تغذيه آنهاست . تنوع جانوران ناشى از تنوع نفس آن ها و بسته به نيروى ويژه هر يك از آنهاست . نفس ‍ جـانـوران داراى عـلائق يـا اميالى است كه موجد حركات زيستى خاص هر يك از آنها ناشى مى شود.
نفس انسانى نفسى جامع نفس گياهى و نفس جانورى بعلاوه نفس ويژه خويش است كه عبارت بـاشـد از قـوه عـاقله . به علت همين جامعيت ، انسان كارى مى كند كه هم ساير جانوران مى كـنـنـد و هـم گـيـاهـان ، و آن عـمـل تـوليـد مـثـل اسـت . ايـن عـمـل ، كـاركـردى از نـفـس تـغـذيـه كـنـنـده اسـت . چـنـانـكـه عـمـل ادراك بـه قـوه شـهـويـه مـربـوط اسـت كـه بـه حـيـوانـات تـعـلق دارد. دو عـمـل ويـژه انـسـان كـه او را از گـياهان و جانوران متمايز مى گرداند تفكر است و محاسبه گرى . نفس ، يك شى ء نيست بلكه يك توانايى موجود در يك موجود زنده است .
او كه ساختار چهار جزئى افلاطونى را براى انسان مى پذيرد به اين انديشه سوق داده مـى شـود كـه انـسـان احـتـمـال دارد تـابـع خشم خويش گردد يا تابع شهوت حيوانى كه خـوردن ، آشـامـيـدن و تـوليـد مـثـل بـاشـد يـا تـابـع عـقـل خـويـش . بـديـنـسـان سـه گـونـه شـخـصـيـت و گـروه اجـتـمـاعـى شـكـل مـى گـيـرد. امـا بـهـتـريـن آنـهـا كـسـى اسـت و گـروهـى كـه مـطـابـق عـقـل كـه خـصـيـصـه ويـژه انـسـانـى بـاشـد زنـدگـى و عـمـل كـنـد. مـى گـويـد: آنچه مختص هر چيزى است بالطبع بهترين و مطلوب ترين چيز بـراى آن چـيـز اسـت . بـنـابـرايـن زنـدگـى مـطـابـق عـقـل بـراى انـسـان بـهـتـريـن و مـطـلوب تـريـن زنـدگـى اسـت . زيـرا عقل بيش از هر چيز ديگر به انسان اختصاص يافته است . پس اين زندگى ، سعادتمندانه ترين (خوش ترين ) زندگى نيز هست .
زنـدگـى مـسـتـقـل جـداى از مـردم و سـيـاسـت كـه بـرتـريـن عمل در آن تاءمل فلسفى باشد برترين آرزوى ارسطو بشمار آمده از سوى او اتخاذ و به ديگران توصيه مى شود.

نـژاد آريـايى در كهن ترين اعصار، براى انسان جز بدنش ساختارى نمى شناسد. بدنى كه حتى در گور محتاج آب و نان است . سقراط در چنين محيطى به دنيا مى آيد. لكن در همين محيط، انسان شناسى بوميان هند به صورت آيين فلسفى اورفئوس و پيروان فيثاغورث وجود دارد و مى دانيم كه سقراط در اواخر عمر با فيثاغورثيان شهر تبس دوستى نـزديـك دارد و مـخـاطـبـانـش : سـيـمـيـاس و سـبـس - شـاگـردان فـيـلولائوس - هـمـيـن حـال را دارنـد. و هـم ايـشان اند كه انديشه يك عقل آفريننده و زاينده ساير هستى ها را به ذهـنـش انـتـقال مى دهند. عقل ربانى كه زاينده جهان و موجد يك نظم خردمندانه در آن است . همان نظريه اى كه روزگارى است در مجامع اورفئوسى و فيثاغورى يونان تعليم داده مى شود. قطره اى از درياى بيكران عقل ربانى در هر انسانى هست كه به هنگام مرگ ، او را بـه آن نفس كيهانى مى پيوندد. به نظر سقراط وجود همين قطره كه در ته ذهن ماست نقش و تصوير آن عقل ربانى را كه نفس كيهانى هم توان خواند در ما رقم مى زند.