ولادت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)

آن حضرت در روز اول ماه ذيقعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در مدينه چشم به جهان گشود. آغاز ماه ذيقعده براى حضرت رضا (علیه السلام) و دودمان نبوت، پيام آور شادى مخصوص و پايان يك انتظار عميق و استثنايى است. زيرا حضرت نجمه (سلام الله علیها) فرزندى جز حضرت رضا (علیه السلام) نداشت و مدت ها پس از حضرت رضا (علیه السلام) صاحب فرزندى نشد. زيرا حضرت رضا (علیه السلام) در سال ۱۴۸ هـ.ق متولد شد ولى حضرت معصومه (سلام الله علیها) در سال ۱۷۳ يعنى با ۲۵ سال فاصله با توجه به اين كه امام صادق (علیه السلام) به ولادت چنين بانويى، بشارت داده بود. بنابراين پس از آن كه حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) ايده به جهان گشوده، آن روز براى حضرت نجمه (سلام الله علیها) و حضرت رضا (علیه السلام) روز شادى و سرور وصف ناپذير و روز مهمى از ايام الله بود. به راستى توصيف عظمت هلهله و غريو شادى از دودمان رسالت را به خاطر اين كه امام رضا (علیه السلام) داراى خواهرى شده بود كه سال ها قبل در خبرهاى غيبى به وجود او مژده داده شده بود، نمى توان ترسيم كرد، چرا كه فروغى از كوثر و گلى تابناك از گلشن آل محمد (علیه السلام) چشم به جهان گشوده بود و جهان ملكوت و معنى را صفاى ديگرى بخشيده بود.ديرى نپاييد كه در همان سنين كودكى، حضرت معصومه (سلام الله علیها) مواجه با مصيبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون و در شهر بغداد شدند، لذا از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارش على بن موسى الرضا (علیه السلام) بزرگ شدند، در سال ۲۰۰ هـ . ق در پى اصرار و تهديد مامون عباسى سفر تبعيدگونه حضرت رضا (علیه السلام) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اين كه كسى از بستگان و اهل بيت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند. يك سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (سلام الله علیها) به شوق ديدار برادر به همراه عده اى از برادران و برادرزاده ها به طرف خراسان حركت نمودند و در هر شهر و محلى از طرف مردم مورد استقبال واقع مى شدند. اينجا بود كه آن حضرت نيز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زينب (سلام الله علیها) پيام مظلوميت و غربت برادر گرامى شان را به مردم مومن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهل بيت (علیه السلام) را با حكومت حيله گر بنى عباس اظهار مى فرمودند، بدين جهت تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسيد، عده اى از مخالفين اهل بيت كه از پشتيبانى مامورين حكومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند. در نتيجه تقريبا همه مردان كاروان به شهادت رسيدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه (سلام الله علیها) را نيز مسموم نمودند. به هر حال يا بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مريض شدند و چون ديگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نموده و سوال فرمودند: از اين شهر (ساوه) تا قم چند فرسخ راه است؟ جواب دادند، ده فرسخ. فرمود مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه مى فرمود، شهر قم مركز شيعيان ما مى باشد. بزرگان شهر قم وقتى از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند، در حالى كه «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان اشعرى زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى كشيد، و عده فراوانى از مردم پياده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند، حدودا روز ۲۳ ربيع الاول سال ۲۰۱ هـ . ق حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.آن بزرگوار به مدت ۱۷ روز در اين شهر در محلى كه امروز «ميدان مير» ناميده مى شود، زندگى نمودند و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بودند.هم اكنون محل عبادت آن حضرت حجره اى است در مدرسه بيت النور كه محل ارادتمندان آن حضرت است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: