صداقت و راستی از خصوصیات عالی اخلاق انسانی است که در آموزه های اسلامی از زمینه های اساسی ارجمندی و نیک بختی انسان شناخته شده است. پیشوای صادقان و مولای متقیّان، صداقت را ارجمندترین و والاترین صفت،1 معرّفی کرده و از راستگویی به عنوان اساس هر نوع اصلاحِ فردی و اجتماعی نام برده است:

 اَلصِّدْقُ صَلاحُ کُلِّ شَیْ ءٍ.2

 راستگویی مایه صلاح هرچیز است.

برای پیمودن طریقه صداقت و بكارگيري راهكارهاي آن ، شناخت ابعاد و گستره آن ضروری است. وقتي بدانيم گستره صداقت در چه حوزه هايي است، طبيعتا شناخت و بكارگيري راهكارهاي آن هم ميسر تر خواهد بود . در کتب اخلاقی برای صدق، اقسام و مراتبی بیان شده است که در این مختصر به پاره ای از آن ها می پردازیم.1- عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی؛ غررالحکم ودررالکلم، مقدمه و تعلیق میرجلال الدین حسینی ارموی، (چاپ پنجم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، 1373) ج2، ص371.

 1- عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی؛ غررالحکم ودررالکلم، مقدمه و تعلیق میرجلال الدین حسینی ارموی، (چاپ پنجم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، 1373) ج2، ص371.

2- همان، ج1، ص281.