وجدان ما قضاوت مى‏كند كه آفريدگار جهان (يعنى كسيكه هستى جهان و جهانيان از وى سرچشمه مى‏گيرد و هر نيازى را كه فرض شود او رفع مى‏نمايد و هر نعمت و كمال را او ارزنى ميدارد) همه صفات كمال را داراست زيرا از نظر واقع‏بينى هرگز نمى‏توان تصور كرد كسى بتواند نعمتى را كه خود ندارد بديگران ببخشد و نقصى را كه خود گرفتار آنست از ديگران رفع نمايد خداى متعال نيز در كلام خود خويش را بهمه صفات كمال مى‏ستايد و از هر نقص خود را منزه و پاك معرفى مى‏نمايد: هو و ربك الغنى ذوالرحمه. تنها او است كه دارا و بى‏نياز مطلق است و نياز هر نيازمندى را رفع مى‏كند¹⁵. و باز مى‏فرمايد: الله لا اله الا هو له الاسماء الحسنى. نيكوترين و زيباترين صفات از خدائى است كه غير از او خدائى نيست¹⁶. (اوست كه زنده و دانا و بينا و شنوا و توانا و آفريدگار و بى نياز است) پس بايد خداى متعال را داراى تمام صفات كمال؛ و ساحت مقدس او را از هر صفت نقص پاك و منزه دانست زيرا اگر نقص داشت از همان جهت نيازمند بود و خدائى بالاتر از او مى‏بايست كه نيازمندى او را رفع كند سبحانه و تعالى عما يشركون.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: