فراگيرنده ي خير دنيا و آخرت : عالم عنديت نه در دوران حيات دنيايي محصور است و نه به حيات اخروي اختصاص دارد، بلکه خير آن بر دنيا و آخرت گسترده شده و برخورداران از آن در همين دنيا بهره مند هستند . « فَعِندَ اللهِ ثَواب الدُِنيا وَ الاخرَةِ» پس پاداش دنيوي و اخروي نزد خداست ( نساء / 134) درادعيه ي معصومين (ع) نيز آمده : « ... وَ تحيينا حَياة ً طَيبَةً في الدُّنيا وَ الاخرَة » و ما را به زندگي پاکيزه در دنيا و آخرت زنده بدار.

3 – پايداري : بهره ي عالم عندالله و حيات طيبه ابدي و ماندني بوده ، نابودي و فرسودگي و خستگي در آن راه ندارد . در همين آيات مورد بحث در سوره ي نحل خداي تعالي پس از آن که فرمود عهد الاهي را نفروشيد چرا که بهره ي عندالله براي شما نيکو و پسنديده يا بهتر است ، براي استدلال بر اين مدعا فرمود « ما عِندَکُم ينفَذُ وَ ما عِندَ اللهِ باقٍ » آن چه نزد شماست نابودشدني و آنچه نزد خداست ماندني است ( نحل / 96) در آيات ديگر نيز مي خوانيم : « وَ ما عندَاللهِ خَيرٌ واَبقي» آن چه نزد خداست نيکوتر و پايدارتر است ( قصص / 60 ) و ( شوري / 36)

4 – نامحدوديت : سرچشمه ي بي کران و بي پايان همه چيز نزد خداست و حتي بهره هاي اندک دنيايي هم جلوه و جرعه اي از آن خزانه هاي بي کران عندالله است . « اِن مِن شَيء الاّ عِندَنا خَزائِنه وَ ما نُنَزَّلَه الاّ بِقَدرٍ مَعلومٍ» چيزي نيست مگر اين که معادن آن نزد خداست و به اندازه ي معين از آن فرو مي آيد. (حجر/ 31)

به اين علت راه يافتگان به آن عالم هرچه بخواهند برايشان فراهم است و محدوديتي ندارد « لَهُم ما يشاؤونَ عِندَ رَبّهم » هر چه بخواهند براي آنها نزد پروردگار هست ( زمر/ 34) و فراتر از اين فرمود: « لَهُم ما يشاؤون فيها و لَدَينا مَزيدٌ » برايشان هر چه بخواهند در آنجا هست و نزد ما بيش از آن است ( ق / 35)

5 – کمال وجودي : رسيدن به عالم عندالله تحول وجودي به سوي کمال است و اين طور نيست که ميان راه يافتگان به آن عالم و درجات و کمالاتشان تمايز باشد بلکه صاحبان مقام عنديت عين کمال بوده و خودشان درجات آن عالم هستند « هُم دَرَجاتٌ عِندَالله » آنها درجاتي نزد خداوند هستند . ( آل عمران/ 163)

6 – معيار و ميزان بودن : از آن رو که در عالم عنديت نهايت کمال انساني - الاهي شکوفاست و راه يافتگان به آن جا به اوج درجات کمال تبديل شده اند. آن عالم و برخورداران از درجات آن معيار و ميزان هستند . چنان که فرمود: « اِنّ اَکرَمَکُم عِندَاللهِ اَتقاکُم » گرامي ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست ( حجرات / 13) و « ذلِکُم اَقسِطُ عِندَالله » اين کار شما نزد خداوند عادلانه تر است . ( بقره / 282 ) و « هُوَ اَقسَطُ عِندَالله » او عادلانه تر است نزد خدا ( احزاب / 5)

7 – قرآن کريم و ساير کتاب هاي قدسي در عالم عنديت بوده و راه يافتگان به ان عالم آنها را مشاهده کرده و از حقيقت آنها آگاه هستند . « وَ لَمّا جاءَ کُم کِتابٌ مِن عِندَالله » و هنگامي که از جانب خداوند کتابي به سويشان آمد ( بقره/89) « وَ انِّکَ لتَلقّي مِن لَدُن حَکيمٍ عَليمٍ» به درستي که قرآن را از نزد حکيم دانا دريافت مي کنيد ( نحل / 6 ) غير از قران مجيد کتاب هاي ديگر يا مراتب ديگري از کتاب الاهي نيز در عالم عندالله است « عندهُ امُّ الکتابِ » نزد او ام الکتاب است ( رعد/ 39) و « وَ عندَنا کتابٌ حَفيظٌ» و نزد ما کتاب حفيظ يا لوح محفوظ است ( ق / 4 ) « اِنَّه في امُّ الکتاب لَدَينا لَعلي حکيمٌ » اين قرآن در ام الکتاب نزد بلند مرتبه اي حکيم است ( زخرف / 4)

همين کتاب هاست که همه ي حقايق عالم از سرگذشت و سرنوشت نيکان و بدان تا وقايع و حوادث جهان در ان نوشته و در مراتب بالا نزد پروردگار محفظ است و مقربان بارگاه الاهي و اهل عالم عنديت ان را مشاهده مي کنند

« انَّ کتابَ الَابرارِ لَفي عِليينَ وَ ما ادراکَ ما عِلّيونَ کتابٌ مَرقومٌ يشهَده المُقرَّبونَ » نوشته ابرار در عليين است و تو چه داني عليين چيست کتابي نگاشته شده که مقربان مي بينند . ( مطففين / 18 – 21- آيات الاهي : عالم عنديت جلوه ي روشن آيات الاهي است . چنان که فرمود: « انَّما الاياتُ عندَالله » تمام آيات الاهي فقط نزد خداوند است . ( انعام / 109 و عنکبوت / 50) کسي مي تواند آيات الاهي را درک کند که چشمي به عالم عندالله گشوده و خبري از آن يافته باشد.
عالم سراسر آيات الاهي است اما براي کسي که خداوند را مشاهده کرده و ربط پديده هاي جهان را با حق تعالي به تماشا نشسته است ما معمولاً مي پنداريم که از طريق اين آيات بايد خدا را شناخت و اين ايات علت شناخت خداوند هستند. در حالي که اين شناختي غلط و معکوس است . زيرا در حقيقت خدا علت پديده هاست . و با شناخت خداوند و درک حضور او مي توان آيات او را به درستي شناخت . راه يافتگان به عالم عنديت و زنده شدگان به حيات طيبه ابتدا خدا را مي بينند و بعد د رآيات و نشانه هاي او جلوه اش را تماشا مي کنند. چنان که در قرآن مجيد فرمود « سَنُريهُم آياتنا في الافاقِ وَ في اَنفُسَهُم حَتّي يتَبَينَ لَهُم اِنَّه الحَقُّ اَوَلَم يکفِ بِرَبّکَ اِنَّه عَلي کلِّ شَيء شَهيد الاِ انَِّهُم في مِريةٍ مِن لِقاءِ رَبِّهِم ألا إِنَّه بِکُلِّ شيء مُحيط ٍ» و نشانه هاي مان را در عالم و جان هايشان نشان خواهيم داد تا برايشان آشکار شود که او حق است . آيا کافي نيست که پروردگارت بر همه چيز پيدا و آشکار است . آري ، آنان از ديدار پروردگارشان در ترديد اند ، آگاه باش که بدون شک او همه چيز را فرا گرفته است . ( فصلت / 53 و 54) حضرت علامه طباطبايي در رسالة والولاية ضمير « انّه الحق » را به خداوند راجع دانسته و شهيد را به معناي مشهود گرفته اند د رنتيجه معنا چنين مي شود . « هر چه را انسان مي بيند اول خدا را مي بيند ، بعد آن شي را چون « هو الظاهر » جايي براي ظهور غير نمي گذارد . در حقيقت آيات الاهي براي يادآوري خاطره ي قلبي عهد ديرين و پيمان فطري با کسي است که او را ديده و مي شناسيم ، پس لازم نيست که به استدلال هاي ريز و درشت عقلي آلوده شود . مگر براي کساني که ذهن خود را آلوده کرده و به حجاب شبهات گرفتار شده اند . اما آيات الاهي تنها براي يادآوري است . و سراسر نام و نشان اويند و جلوه هاي حق تعالي را مي نمايند.
9 – علم : علم در ادبيات قرآن يعني شناخت خدا و آيات و آثار او و قرآن کريم تمام علم را نزد خا مي داند : « اِنَّما العِلمُ عِندَالله » علم فقط نزد خداست ( احقاف / 23 و ملک / 26) و هر که به علم حقيقي مي رسد بهره اي عند الاهي يافته و به عالم عنديت راه پيدا کرده است « وَ عَلَّمناهُ مِن لَدُنّا عِلماً » و از نزد خود به او علمي آموختيم . ( کهف / 65)بنابراين يکي از برترين شاخص هاي حيات طيبه و ويژگي زنده شدگان به حيات طيبه علم است . اهل بيت رسول الله (ص) معدن و منبع اين علم و سرآمد اهل حيات طيبه اند . امام باقر (ع) فرمودند: « وَ اللهِ انّا لَخُزّان اللهِ في سَمائه وَ ارضِه ، لاعلي ذَهَبٍ لاعلي فضّةٍ الاّ عَلي عِلمِه » به خدا سوگند که ما خزانه داران خدا در آسمان و زمينش هستيم 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: