در جامعه اسلامی، دستگاه مدیریت و حاکمیت جامعه، همه و همه، متکی به مردم، جزو مردم، همراه با مردم، متصل به مردم- به تمام معنای اتصال- هستند و جدا نیستند. 2

کسی خیال نکند که بسیج، یک حاشیه است و ملت و دولت و حکومت، به راهی می‌روند و بسیج هم در کناری نشسته و به خود مشغول است؛ خیر. «بسیج» متن حرکت نظام است.

رابطه و نسبت معکوسی بین ارتباط با مردم و ارتباط با قدرت‌ها و پناه بردن به آنها وجود دارد: هر حکومتی که ارتباطش با مردم خود صمیمانه است، به قدرت‌‌ها بی‌اعتناست و به آنها نگاه و تکیه نمی‌کند و به حرف آنها محل نمی‌گذارد و دستور آنها را به گوش نمی‌گیرد و به سراغ آنها نمی‌رود؛ ولی هر حکومتی  که با مردم خود رابطه ندارد، با قدرت‌های بزرگ  گرم می‌گیرد و به آغوش آنها پناه می‌برد و به آنها تکیه می‌کند و قهراً از آنها حرف می‌شنود و دستور آنها را اجرا می‌کند! از آن طرف نیز همین‌طور است: هر حکومتی که به قدرت‌ها نزدیک شد، از مردم خود دور می‌شود و هر حکومتی که از قدرت‌های بزرگ جهانی دور شد، در دل مردم خود جای می‌گیرد. این، یک امر روشن و بدیهی در فرهنگ و معارف سیاسی امروز دنیاست. 3